Goede voornemens
Een paar maanden geleden is mijn schoonmoeder, ruim 88, overleden. Haar laatste twee jaren heeft ze doorgebracht op de gesloten zorgafdeling van een zorgcentrum in Roermond. Daarvoor heeft ze in een serviceflat bij hetzelfde tehuis gewoond. Eerst met mijn schoonvader, maar nadat hij, ook ver in de tachtig, bijna zes jaar geleden is overleden woonde ze er alleen.
Ze moest erg wennen aan het niet meer hoeven zorgen en het alleen zijn. Heel vaak vertelde ze dat ze er niks aan vond, zo zonder haar man, er was niets te doen en het was zo stil op de gang. ‘Het zijn allemaal oude mensen hier’, zei ze dan.
Vaak moest ik erom lachen, andere medebewoners zien als oude mensen als je zelf al over de tachtig bent. Maar ze meende het echt serieus. Nu ik zelf op een wat wijzere leeftijd, mijn 'derde' levensfase, ben gekomen betrap ik me erop dat ik het soms ook zo ga zien als mijn schoonmoeder. Andere mensen, ongeveer van dezelfde leeftijd als ik, bestempel ik ook al als ‘die oude mensen’.
Dat zegt misschien ook wat over mij, denk ik. Als ik niet in de spiegel kijk voel ik me nog 35. Af en toe een schnabbeltje, hartstikke actief in verschillende maatschappelijke organisaties, ik sport twee keer per week, wandel veel met de honden en zonder de honden, hobby wat af, veel sociale contacten. Kortom een vol, gezellig en afwisselend leven.
Maar ja, er zijn nou eenmaal spiegels, ook al vermijd ik ze zo vaak mogelijk. Het feit blijft, ook zonder die spiegel, dat ik ouder word. En dat mijn lichaam soms de volgende dag zachtjes in mijn oor fluistert dat ik dat maar niet meer moet doen. Het vervelende van mijn ouder worden is dat ik er maar niet aan kan wennen. Misschien niet eens zozeer de rimpels, maar juist dat ik niet alles meer kan doen wat ik zou willen doen door dat fluisterende stemmetje in mijn oor.
Tijdens oud en nieuw heb ik over dat alles nog eens goed over nagedacht. Goede voornemens, hè! Wat wil, of kan ik eraan doen? Dingen die voorbij zijn kunnen niet meer veranderd worden. De tijd, hoe relatief ook, kan ik niet terugdraaien en zeker niet vasthouden. Het ouder worden kan ik ook niet tegenhouden. Wat is, dat is.
Maar wel: accepteren, loslaten, lekker actief blijven en beseffen dat hier en nu alles goed is zoals het is en zoals het komt.
Ze moest erg wennen aan het niet meer hoeven zorgen en het alleen zijn. Heel vaak vertelde ze dat ze er niks aan vond, zo zonder haar man, er was niets te doen en het was zo stil op de gang. ‘Het zijn allemaal oude mensen hier’, zei ze dan.
Vaak moest ik erom lachen, andere medebewoners zien als oude mensen als je zelf al over de tachtig bent. Maar ze meende het echt serieus. Nu ik zelf op een wat wijzere leeftijd, mijn 'derde' levensfase, ben gekomen betrap ik me erop dat ik het soms ook zo ga zien als mijn schoonmoeder. Andere mensen, ongeveer van dezelfde leeftijd als ik, bestempel ik ook al als ‘die oude mensen’.
Dat zegt misschien ook wat over mij, denk ik. Als ik niet in de spiegel kijk voel ik me nog 35. Af en toe een schnabbeltje, hartstikke actief in verschillende maatschappelijke organisaties, ik sport twee keer per week, wandel veel met de honden en zonder de honden, hobby wat af, veel sociale contacten. Kortom een vol, gezellig en afwisselend leven.
Maar ja, er zijn nou eenmaal spiegels, ook al vermijd ik ze zo vaak mogelijk. Het feit blijft, ook zonder die spiegel, dat ik ouder word. En dat mijn lichaam soms de volgende dag zachtjes in mijn oor fluistert dat ik dat maar niet meer moet doen. Het vervelende van mijn ouder worden is dat ik er maar niet aan kan wennen. Misschien niet eens zozeer de rimpels, maar juist dat ik niet alles meer kan doen wat ik zou willen doen door dat fluisterende stemmetje in mijn oor.
Tijdens oud en nieuw heb ik over dat alles nog eens goed over nagedacht. Goede voornemens, hè! Wat wil, of kan ik eraan doen? Dingen die voorbij zijn kunnen niet meer veranderd worden. De tijd, hoe relatief ook, kan ik niet terugdraaien en zeker niet vasthouden. Het ouder worden kan ik ook niet tegenhouden. Wat is, dat is.
Maar wel: accepteren, loslaten, lekker actief blijven en beseffen dat hier en nu alles goed is zoals het is en zoals het komt.