Een kleine glimlach

Op Facebook heb ik een foto van mijzelf gezet tussen het bloeiende Jacoboskruiskruid en een strak blauwe lucht. Mijn benen zijn niet te zien, maar ik steek er toch nog wel zo’n 50 cm bovenuit. Bij de foto heb ik gezet: het Jacobskruiskruid  is wel 200 cm hoog! 

Weinig reacties!  Blijkbaar leest niemand het, boeit het niemand echt, merkt het niet op en is de humor dus niet meer op straat te vinden.

Het bracht me wel terug naar een aantal jaar geleden. We waren net een moestuintje begonnen. En zoals altijd is alle begin niet makkelijk en is het experimenteren en ervaren. De tomaten kregen neusrot, de boontjes werden opgegeten door de slakken en de sla was niet meer terug te vinden. De komkommers daarentegen groeiden wel aardig. Er kwamen wel komkommers aan van zo’n kleine 10 centimeter lang!

Ook deze foto heb ik toen op Facebook geplaatst met een paperclip ernaast. De paperclip om de lengte van de komkommer beter te kunnen inschatten. Ook weinig reacties, maar van een goede vriend kreeg ik de opmerking: ‘wat een grote paperclip’! Dat is wat ik nu bij de jacobskruiskruidfoto, mis, toch even die droge kijk op de wereld.

Die kleine glimlach van herkenning!