Droom

Meestal heb ik het idee dat ik helemaal niet heb gedroomd, en maar heel soms blijft er een flard van, een herinnering van hangen.

Vannacht, of eigenlijk, vanmorgen toen ik wakker werd, was de droom nog zeer levendig aanwezig. Mijn 'rationele' brein was duidelijk bezig geweest de dagelijkse informatiestromen te integreren om de chaotische belevingen in mijn hersenen tot een enigszins samenhangend en acceptabel verhaal samen te smeden.

Ik had gedroomd dat ik een afspraak had om voor iemand, onduidelijk wie dat was, maar wel een haar, naar een andere woonruimte te gaan kijken. Ze woonde nu op een kleine, wel knusse kamer met warm geel licht, maar wilde groter gaan wonen. Ik bevond me in een grote zaal met allemaal mensen, allen druk bezig met vooral papieren, er was veel beweging en geluid. Aan het begin van de zaal was een balie. Toen ik weg wilde gaan, ik was al laat, miste ik mijn notitieboekje. Overal ging ik rondvragen of ze misschien mijn boekje hadden gezien, zelfs bij de balie, maar helaas niemand had het gezien.

Dan maar zonder boekje naar mijn afspraak. Onderweg ging ik toch nog even naar de pedicure voor een behandeling aan mijn rechter grote teen. Wat en waarom gaf mijn droom niet prijs. Toen ik daarna in mijn tas keek zag ik mijn notitieboekje. Het was wel voor de helft weggescheurd, maar er was nog wel iets te lezen.

Daarna ging ik op zoek naar mijn auto die ik, zoals in al mijn dromen die ik me herinner, altijd kwijt ben. Onderweg kwam ik een collega tegen aan wie ik al minstens 10 jaar niet had gedacht. Die moest natuurlijk omhelsd en geknuffeld worden en er moest een afspraak worden gemaakt voor een latere ontmoeting. Ik ging verder rondkijken naar mijn auto en kwam weer bekenden tegen die een praatje verdienden.

Uiteindelijk kwam ik ‘n verpleger, slanke jongeman in een witte jas, die een beetje leek op Sheldon uit de serie ‘Big Bang Theory’ tegen die mij de nieuwe woning zou laten zien. Maar plotseling ging hij een deur binnen waarachter heel veel mensen waren en stond ik buiten te wachten.

Wakker wordend in opperste verwarring en niet wetend of de verpleger nog ooit is teruggekomen, heb ik deze droom direct afgerateld aan mijn man en nu dus verwoord.

Ik heb niet het idee dat er door deze droom een samenhang is gecreëerd of orde in de chaos is geschapen in mijn brein. Freud zou er vast iets op bedacht hebben!